فردای آنروز (آخر)

جویا رو دوست داری؟
این سوالی بود که خودمم از خودم داشتم و مدت ها تو لفافه از خودم می پرسیدمش...
چشمامو بستم یه نفس طولانی و کش دار...با انگشت شست قلنج بقیه انگشتام و شکوندم...دونه های ریز عرق و بین موهای پیشونیم حس کردم...تو 5 دقیقه چقدر هوا گرم شده بود...
_الیسار
_معنی سکوت چیه؟
_دارم..دوستش دارم...
نمی دونم چجوری این جمله ها رو ادا کردم..انگار میخواستن جونمو بگیرن....
صدایی از اون ور خط شنیده نشد...آرین قطع کرده بود...نفس راحتی کشیدم که آرین رو از سر خودم باز کردم ... به فکر فرو رفتم...اگه احساس من عشقِ پس پوچه پس بیهودست...چوون این جاده یه طرفست...چون اون هوش و حواسش یه جای دیگست...مال من نیست...ما من نمی شه....حتی خودمم از حرفی که به آرین زده بودم اطمینان نداشتم...ولی این کشش مگه معنی دیگه ای جز عشق هم می تونست داشته باشه؟ همون جا تو هال نشسته بودم و فکر می کردم...در و زدن اول پرسیدم کیه....دیگه عادتم شده بود بدون چادر چاخچون کردن درو باز نکنم صدای آسیه خانوم بود
_سلام مادر خوبی؟
_سلام مرسی شما خوبین؟
_زحمت کشیدی عزیزم چقدر قشنگه شده
_حوض و میگید؟خیلی وقته تو فکرش بودم...
_اگه بدونی چند ماهه دارم به جویا میگم و پشت گوش می ندازه بخدا دعات کردم
_کاری نکردم آسیه خانوم...من اینقدر تو این مدت بهتون زحمت دادم که نمی دونم چجوری جبرانش کنم؟
_این حرفا رو نزن مادر من از بودنت خوشحالم وقتایی که جویا نیست خیالم راحته که تنها نیستم....
_شما خیلی به من لطف دارین
_امشب شام و بیا خونه ما
_نه خودم یه چیزی درست می کنم
_تعارف نکن فردا هم داریم میریم میدونم کارات زیاده من ساک هارو هم چیدم گذاشتم توی ماشین بلاخره سرعت کار کردن شما جوونا یه ذره کمتره...به قول خودتون ریلکس تر کار می کنین
خندیدم...
_چشم مزاحمتون می شم
_مزاحم نیستی مادر لباسی چیزی هم برای امشبت میخوای بردار جویا امشب یه ذره زودتر میخوابه که تو جاده سر حال باشه
_آها باشه حتما
به خونه نگاهی انداختم تقریبا تموم کارام و کرده بودم دوست داشتم قبل از سفر دوقلوهای المیرا رو ببینم ولی دیگه وقت نداشتم...نگاهی به لباسم کردم...با همینا می تونستم بخوابم...یه مانتو رو لباسم و انداختم و رفتم پیش آسیه خانوم...یه شام سبک درست کرده بودکه زود بخوابیم جویا هم شام نخورده رفت خوابید ولی من به زود خوابیدن عادت نداشتم...یک ساعتی تو دشکم غلت می زدم تا خوابم برد..
صبح هنوز هوا روشن نشده آسیه خانوم منو با دنگ و فنگ بیدار کرد اصلا دلم نمی خواست از جام دل بکنم
_الیسار بیدار شو
_تروخدا نیم ساعت دیگه بخوابم
_بیا بریم تو ماشین بخواب دیر میشه ها
با بی حسی از جام بلند شدم و بدنمو کشیدم...رفتم دستشویی و ازمسواکی که توی جا مسواکی خونشون گذاشته بودم استفاده کردم...قیافم دیدنی شده بودم صورتم و خوب شستم ...یه ذره قابل تحمل تر شده بودم..همیشه وقتی بد می خوابیدم صورتم اینجوری میشد...داشتم با حوله دست و صورتم و خشک میکردم که آسیه خانوم صدام زد
_بیا صبحونه بخور
_من میرم وسایل ها مو بردارم و اماده شم
_بیا اول یه چیزی بخور ضعف می کنی
_نه می ترسم دیر بشه..جویا بیدار شده؟
_قرار بود دیگه بعد از نماز نخوابه حتما بیداره
موقع گذشتن از تو حیاط به کار خودم لبخند زدم....در زدم جویا درو باز کرد...سرحال بود مشخص بود تازه بیدار نشده
_سلام صبح بخیر
جویا_سلام
_خوب خوابیدی؟
_اره مرسی سریع اماده شو من برم ببینم مامان چیزی لازم داره یا نه
یه ذره از رفتارش جا خوردم ....کمی غیر طبیعی بود..یا بهتر بگم سرد...اهمیتی به حسم ندادم و وارد خونه شدم خداروشکر چیزی رو به هم نریخته و بود همه چیز رو به راه بود...رفتم تو اتاق و داشتم غر غر می کردم که چرا وسایل های من و نبرده که یهوو خشکم زد...

**************

یا دلخوشی هام کم شده بود...یا غصه هام زیاد...ماهی و با اون دستم گرفتم و داشتم توی کیفم دنبال کلید می گشتم که دوباره همون مرد و دیدم...اینبار دیگه نتونستم بیخیال باشم کلید انداختم و سریع رفتم داخل ...قلبم عین گنجشک میزد...خیلی ترسیده بودم..اینجور مواقع یاد گرفته بودم که به جویا زنگ بزنم...گوشیم و بیرون آوردم ولی یادم افتاد که... انداختمش توی جیبم و رفتم توی خونه و درو از پشت قفل کردم...یادمه آسیه خانوم همیشه اینجور موقع ها قران میخوند یا با خدا راز و نیاز می کرد....اونقدر از پشت پنجره جویا رو موقع وضو گرفتن نگاه کرده بودم که دیگه حفظم شده بود...وضو گرفتم و قران و باز کردم...چندصفحه خوندم..واقعا آروم شده بودم...بعد از مرتب کردن وسایل ها و چیدن سفره چراغ ها رو خاموش کردم و رفتم توی اتاقم و اونو هم قفل کردم و دراز کشیدم...رسما حوصله نفس کشسدن هم نداشت...دلم بی تاب بود...بی قرار بود...نامرتب میزد...نفس هام نامنظم از ریه م خارج میشدن....هم از ترس نبودنشِ...و هم از ترسِ دیگه نداشتنش... گوشیم و برداشتم و تو لیست موسیقی دنبال یه آهنگ خاص بودم...آهنگی که حال الانم و بدجوری بهم یاد آوری کنه...آهنگی که به اون عکسِ دهن لق بگه راز نگه داری چیز خوبیه....می خواستم حتی خدا دلش برام بسوزه...و جویا رو یه جوری از یه راهی فقط برای یه ثانیه از جلوی چشمای نمناکم عبور بده نه عکسش...نه نقاشیش...نه خیالش...نه!!!اینا من مهربون نبودن...تکیه گاه نبودن...اینا هیچ کدوم جویای من نمی شدن من خودِ خودش و میخواستم...فقط خودش... با حس عجیبی با حال غریبی دلم تنگته پر از عشق و عادت بدون حسادت دلم تنگته گله بی گلایه بدون کنایه دلم تنگته پر از فکر رنگی یه جور قشنگی دلم تنگته تو جایی که هیشکی واسه هیشکی نیست و همه دل پریشون دلم تنگه تنگه واسه خاطراتت که کهنه نمیشن دلم تنگه تنگه برای یه لحظه کنار تو بودن یه شب شد هزار شب که خاموش و خوابن چراغای روشن من دلشکسته با این فکر خسته دلم تنگته با چشمای نمناک,تر و ابری و پاک دلم تنگته ببین که چه ساده بدون اراده دلم تنگته مثل این ترانه چقدر عاشقانه دلم تنگته دلم تنگته یه شب شد هزار شب که دل غنچه ما قرار بود واشه تو نیستی که دنیا به سازم نرقصه به کامم نباشه چقدر منتظر شم که شاید از این عشق سراغی بگیری کجا کی کدوم روز؟من و با تمام دلت میپذری؟ من دلشکسته با این فکر خسته دلم تنگته با چشمای نمناک تر و ابری و پاک دلم تنگته ببین که چه ساده بدون اراده دلم تنگته مثل این ترانه چقدر عاشقانه دلم تنگته دلم تنگته دلم تنگته با هر نفس معین منم ذره ذره می مردم و زمزه میکردم.. دلم تنگته... یهو حس کردم یه صدایی جز صدای من و معین و هق هق هام تو فضا هست...یه صدایی به جز ضجه های دلتنگیم.....آهنگ و قطع کردم....درست می شنیدم؟صدای پا بود....وحشت به جونم چنگ زد..حتی جرات اینکه از اتاق بیرون بیام و از پشت پنجره بیرون و نگاه کنم نداشتم..دستم و پاهام می لرزید...پتو رو دور خودم جمع کرده بودم و بریده بریده صلوات می فرستادم...به امید اینکه من اشتباه شنیدم...پنچ دقیقه ای گذشت دیگه صدایی نیومد به هوای اینکه اشتباه کردم از اتاقم اومدم بیرون و با احتیاط پشت پنجره رو نگاه کردم...حتی پرنده پر نمی زد...نفس راحتی کشیدم و پرده انداختم...امادو قدم برنداشته بودم که صدای دو نفرو از نزدیکیم شنیدم انگار داشتن دعوا میکردن....اول میخواستم برم اتاق..ولی پشیمون شدم...از پشت پنجره هم هیچی مشخص نبود...میخواستم به جویا زنگ بزنم ولی نزدم...حتی اگه اتفاقی هم افتاده بود اون دستش به هیج جا بند نبود...مانتومو پوشیدم و گوشیم و برداشتم و شماره آرین و آوردم که اگه اتفاقی افتاد به اون زنگ بزنم...از حیاط که بیرون رفتم صدا بهم نزدیک تر شده بود...دو نفر تو تاریکی با هم درگیر شده بودن....با دیدنشون بی اختیار جیغ بلندی کشیدم....توجهشون به من جلب شد...یکیش همونی بود که عصر دم در دیده بودمش...میخواستم پا بزارم به فرار که داد زد زنگ بزن پلیس...سریع به خودم جنبیدم و همون کاری که اون گفت و کردم...همون جا یستاده بودم و عین بید می لرزیدم....یکیشون اونقدر کتک خورده بود که نای تکون خوردن نداشت....تکنیکی خورده بود...طرف حرفه ای بود می دونست باید کجا ها رو بزنه که اون دیگه نتونه کمر راست کنه...یه ربع بعد پلیس رسید و همونی که کتک خورده بود گرفت و برد.... _خانوم دیبا با من بیاید کلانتری جا خورده بودم... از اینکه نه می دونستم این کیه و اینجا چی میخواد و نه اینکه چجوری منو میشناسه ************* _من به دستور سروان افشار اینجا مراقب شما بودم...خواهش می کنم با من بیاید کلانتری اینجادیگه برای شما امن نیست جویا برای من محافظ گذاشته بود...ولی من خودش و می خواستم نه همکارش و نه زیر دستشو نه بالا دستشو...بلکه خودشو.... دنبالش راه افتادم و رفتم کلانتری...انقدر درگیر افکارم بودم که هنوز فرصت نشده بود به این فکر کنم که اون مرد کی بوده و از جون من چی میخواسته...البته احتمال دادن اینکه اون...اجیر شده پرهام بوده خیلی هم بی ربط نبود.... یه شب پر استرس و تو کلانتری گذروندم...صبح صدام کردم و من به اتاقی بردن...درو باز کردم...کسی تو نبود...اون سربازی که دنبالم اومده بودگفت همین جا منتظر بمونم...چند لحظه بعد در باز شد و چهره جویا بالاتر از صورتم قرار گرفت....و سرمن درست در مقابل سینش...همون جایی که میخواستم باشه و باشم و تا آرامش بگیرم...اختیارم و از کف دادم و دودیدم سمتش و خودمو تو آغوشش رها کردم..اول کمی جا خورد ولی بعد کم کم دستاش دور کمرم حلقه شد _نترس من اینجام _من خیلی ترسیدم جویا خیلی _همه چی تموم شد نمی زارم کسی بهت آسیب برسونه دوست نداشتم از تو آغوشش جدا بشم نمی خواستم یک لحطه هم بینیم بوی دیگه ای رو جز عطر تنش حس کنه...ولی اون دستاشو شل کرد و من به اجبار خودمو بیرون کشیدم...لباسش از اشکام خیس شده بود...چقدر خسته بود...چند ساعت دیگه سال تحویل میشد و ما نه سفره ای داشتیم و نه جمعی...شاید برای جویا این خوشایند نبود...ولی من!!!فقط همین و میخواستم... همه چیزو برای جویا تعریف کردم اونم گفت که به ادمای پرهام شک داره اما طرف اعتراف نمی کنه...حتما پرهام خوب سیبیلشو چرب کرده بود...چند ساعتی اونجا بودیم و بعد به همراه جویا رفتیم ... _معذرت میخوام ....عیدت به خاطر من خراب شد _هنوز که عید نشده الان میریم خونه...سر سفره میشینیم..عیدمونم خراب نمیشه _ولی شما رفته بودین مسافرت _تو چرا نیومدی؟ _دختر خواهرم مَ _الیسار! اینقدر این جمله رو با تحکم گفت که دیگه دهنم بسته شد _اگه اون عکسو میخواستی من بهت می دادم...یا حتی اگه میخواستی مدلت می شدم و ساعت ها جلو روت بی حرکت می نشستم..اما نمی فهمم چرابهم دروغ گفتی سکوت کرده بودم باید چی میگفتم _الیسار نمی خوای دلیل کارتو بهم توضیح بدی؟ _چی میخوای بشنوی؟ _هر چیزی که باید بگی _من چیزی ندارم که بگم _داری _ندارم گفتم داری... _منم گفتم ندارم دیگه کار داشت به دعوا میکشید صدای دوتامون بالا رفته بود _الیسار تو داری چی پنهون می کنی؟ _هیچی _تو باید یه چیزایی برای گفتن داشته باشی _ندارم ندارم ندارم..تنها چیزی که دارم اینکه.. _چی؟ صدام یهو پایین رفت ضعیف شد...حرفم و خوردم..تو نطفه خفه شد... _پرسیددم چی؟ _الیسار _اه لــعنتی!! دوست دارم منِ احمق تویِ عاشق و دوست دارم..تویی که فکر می کنی برادرمی و خواهرتم و دوست دارم...منِ آزاد از همه چیز، توی مذهبی رودوست دارم...جویا من دوست دارم..!! ************** زد رو ترمز...بوی لاستیکاش تو یه لحظه کل خیابون و برداشت...ماشین تکون بدی خورد...بله!!از عقب خورده بودیم...قیافه جویا بدجوری در هم بود...پیاده شد که ببینه ماشین چی شده منم پیاده شدم و تا تونستم دویدم...نمی دونم چجوری اون حرفا از دهنم خارج شده بود...ولی شده بود...من بلاخره رسوا شدم...منی که برای بودن باهام صف میکشیدن....برای دیدن جویا...صف کشیدم...منی که باز هزار عشوه و ناز دعوت همه رو رد می کردم....با التماس به جویا گفتم که دوستش دارم...راست می گفت عزیز..در همیشه رو یه پاشنه نمی چرخه..ولی آخه من چرا؟منی که خوشی ندیدم...عشقم نیمه کاره موند...ولم کرد ..رفت...برای خارج برای تحصیل برای گرین کارت..برای یه آغوش تازه...یه رنگ و لعاب دیگه...من که خیری از زندگی ندیده بودم...در که رو همون پاشنه هم برای من نچرخید...پس چرا..؟خدایا هستی که جوابگو باشی..هستی که فریادهامو خفه کنی؟بغضمو قانع کنی؟دلمو منصرف کنی؟خدایا هستی؟بیا پایین برای یه بارم شده این روزه سکوت و با بنده بیچارت افطار کن و حرف بزن..نه!!حرف نزن فقط باش فقط بیا بغلم کن..بزار تو آغوشت باشم..بزار بغض چند سالم و مثل دلم کنار تو بشکونم و بعد تو مرهم تک تک دردام باشی...خدیا من بد بودم...جویا که میگه تو خیلی خوبی..آسیه خانوم میگه خیلی مهربونی...پس بیا و آقایی کن..بیا و یه بار هم با من باش...با دلم باش...با دلم شکستم... بدجوری سفره دلم باز شده بود...شاید اونم داشت مثل سال نو میشد...دل من هم عین سفره هفت سین پر بود ولی نه پر از "س" بلکه پر از "ب" بیچارگی بغض بی کسی بدبختی بی پناهی....گوشیم زنگ خورد...جویا بود....ریجکتش کردم...روی حرف زدن باهاش و نداشتم یه smsاومد بازش کردم "خواهش می کنم جواب بده" دوباره زنگ خورد...دستم لرزونم دکمه اتصال و زد _تروخدا بگو کجایی باید باهات حرف بزنم بی هیچ حرف اضافه ای آدرس و بهش دادم..خیلی دور نشده بودم...پنج دقیقه بعدش اونجا بود..پشت ماشین داغون شده بود...با شرمندگی رفتم داخل نشستم که از رادیو صدای دعای سال تحویل اومد يا مُقلّبَ القلوبِ و الأبصار يا مُدبِّرَ الليلِ و النَّهار يا مُحوِّلَ الحَولِ و الأحوال حوِّل حالَنا إلى أحسنِ الحال سکوت بدی بود...جویا قفل لباشو باز کرد و با تلخی گفت: _عیدت مبارک _من و ببر خونه میخوام وسایل هام و جمع کنم _میری کجا؟ _خونه بابام _مگه میتونی؟ _زن پرهام بشم اره _اسم اون عوضی رو زبونت آوردی نیاوردی این چندمین باری بود که سرم فریاد میکشید _باید باهم حرف بزنیم _شنیدنی ها رو گفتم _ولی گفتنی ها رو نشنیدی _مگه چیزیم مونده؟ _آره _می شنوم _منم دوست دارم به جون خودم هنوز سرعتم داغونه اگه بدونین با چه بدختی پست میزارم ******* برای چند ثانیه بی حرکت نشسته بودم...هیچ عکس العملی از خودم نشون نمی دادم...سلول هام به مغزم فرمان نمی بردن..همه چیز از کار افتاده بود..حتی تپش دلم... _فکر کنم باید بلند تر بگم منم دوست دارم نه به عنوان خواهرم...نه!!! یه ذره به خودم تکون دادم...گرد و خاک تعجب و از سر و روم تکوندم و با سختی برگشتم سمتش.... _پس چی؟ _با من ازدواج می کنی؟ _پس سارا چی؟ _همون موقعی که رفت همه چیز و شست و برد و برد و رفت...دیروز پروازش بود... _اما تو که گفتی هنوزتو دلته گفتی بهش فکر میکنی _می خواستم خودمو گول بزنم....هوس عشق دیگه ای رو نداشتم...ولی شد..اومد...بی خبر..بی اجازه...وقتی هم نشست تو دلم...دنیام و خراب کرد..حتی یک درصد احتمال نمیدادم تو ازمن خوشت بیاد تویی که پسرخاله پزشکت و رد کردی...تحصیلات اون کجا تحصیلات من کجا...وضع مالی اون...وضع مالی من...با خودم که دو دوتا می کردم حسابم پنج تایی میشد...یه جای احساسم می لنگید...نمی تونستم باور کنم که حتی تو ته ته ذهنت به من فکر کنی... _امامن هیچ وقت به این چیزایی که تو گفتی برای ازدواج فکر نکردم.. _منم ترو واسه اون چیزایی که اکثر مردا میخوان نمی خوام _چی مثلا؟ _مثلا زیباییت...نمی گم وقتی که دیدمت زیباییت من و مجذوب نکرد چون دروغ گفتم ولی تو رو برای خاص بودنت میخوام...همه چیزت برام تک بود...هر وقت ناراحت بودم سر و کلت پیدا میشد...هر وقت یه گوش شنوا میخواستم گوش میشدی...یه دلیل برای خنده هام میخواستم لبخند میشدی...یه خط سیاه برای دلتنگی هام میخواستم مداد میشدی....اونقدر برای من همه چیز شدی تا واقعا همه چیزم شدی.... _من واقعا نمی دونم چی بگم...هیچی!! _جوابم و ندادی... تک خنده ای کرد و شیطون شد... _زنم میشی؟عروس نَنَــم؟ _اما مامانت؟ _اون از خداشه... _اما اخه _زیر لفظی میخوای... خندیدم..ولی خنده من پر بغض بود..!! _کسی که اول اعتراف کرد من بودم..!! _اونم جبران می کنم...تا ابد از خود گذشتگیت یادم می مونه..من هیچ وقت جرات اعتراف کردن و نداشتم... _منم نداشتم...ولی...شد! _خوشبختت میکنم عزیزم... خون زیر پوستم دوید...حرکت سریعش و از قلب به رگ هام حس میکردم...رنگم متمایل به سرخی شد...من..عزیزِ جویا...چقدر این جمله شیرین بود..چقدر قشنگ... 3 روز قبل از عروسی تمنا عقد کردیم...من و جویا!!!و من رسما مال جویا شدم...ما خودش خودِ خودش.... باورم نمیشد خدا انقدر زود صدام و شنیده باشه و مُهر آمین و به دعاهام زده باشه... تا رسیدن تاریخ عروسی تمنا و امیر و درست شدن ماشین یک ماهی طول کشید و ما بدون گرفتن جشن عروسی زندگی مشترکمون رو شروع کردیم و حالا اومدیم ماه عسل.... چه اهمیتی داره که من عروسی نگرفته رفتم سر خونه و زندگیم و از طرف خانوادم هیچ جهزیه ای دریافت نکردم یا اینکه از تموم فامیل فقط مامان و المیرا و شوهرش توی مراسم ما بودن...یا اینکه مهریم اون چیزی نبود که تو خانواده ما رسمه....پرهام گناهکار شناخته نشد و خدا میدونه داره الان چند تا دختر دیگه رو بدبخت میکنه....بابام هنوز به من به چشم دشمنش نگاه میکنه..اما به قول جویا...یه روزی دلش از خواهش های ما به رحم میاد...اونقدر در خونش و باهم می کوبیم که باورش بشه ما دوتا بچه هاشیم....و به مهر پدریش نیاز داریم.. اونقدر غرق نوشتن بودم که نفهمید کی جویا اومد از فرو رفتن تخت متوجهش شدم و برگشتم سمتش که یه بوسه آب دار روی گونم کاشت....بلند شدم و تو آغوشی که هیچ وقت ازش سیر نمیشدم فرو رفتنم.... حصار دستاش...امنیتم شد... _برای خانوم خوشگلم همون چیزی که هوس کرده بود و خریدم _من فقط ترو هوس می کنم _ئه اینجوریاست..؟پس حالا حالاها از نهار خبری نیست.. _تو باشی...بزار از تموم دنیا بی خبر باشم... آروم موهام و نوازش کرد و بوسه ای روش زد و این شعر و در گوشم زمزه کرد... دوستت دارم پریشان، شانه میخواهی چه کار؟ دام بگذاری اسیرم، دانه میخواهی چه کار؟ تا ابد دور تو میگردم، بسوزان عشق کن ای که شاعر سوختی، پروانه میخواهی چه کار؟ مُردم از بس شهر را گشتم یکی عاقل نبود راستی تو این همه دیوانه میخواهی چه کار؟ مثل من آواره شو از چاردیواری درآ! در دل من قصر داری، خانه میخواهی چه کار؟ خُرد کن آیینه را در شعر من خود را ببین شرح این زیبایی از بیگانه میخواهی چه کار؟ شرم را بگذار و یک آغوش در من گریه کن گریه کن پس شانه ی مردانه می خواهی چه کار؟ پایان تیر92