فردای آنروز (9)

سارا اولش اصلا تحویلم نگرفت که خوب این چیز دور از انتظاری نبود ولی با اصرارهای پی در پی من و با قیافه ای که مشخص بود از زور حرص میخواد خفم کنه رضایت داد که بهم بگه قضیه از چه قراره با اینکه صورتش نارضایتیشو نشون میداد ولی میتونستم بفهمم که خودشم دوست داره یه چیزایی رو بگه و یه جوراییشاید تبرئه بشه
دستی توی موهاش برد و پوفی کشید به نیم رخش که از قسمت فک منقبض شده بود نگاه کردم میتونستم خوب تشخیص بدم که از یاد آوری خاطراتی که شاید یه روزی چاشنی زندگیش بوده رنج می بره اما میخواد تعریف کنه تا شاید این بار از رو دوشش که نه از رو دلش برداشته بشه....باری که حامل چیزای سنگینی بود چیزایی که میتونست هم باد هوا باشه و گذرا و هم مثل آتیش سوزنده ....و حالا از بد روزگار قلب جویا هیزم و حرفاش شعله ور شده بودن...
احساس کردم دیگه نمی تونه و داره عذاب میشکه
-اگه اذیت میشی نمیخواد چیزی بگی
_یعنی اگه نگم همه چیزو یادم میره؟
_مسلما نه.....!!!!!ولی خوب شاید بشه تو یه شرایط بهتر و با وضع روحی خوب تر..
_فکر نمیکنم حالا حالاها به روز اولم برگردم
_شنیدی میگن از دل برود هر آنکه از دیده برفت؟
پوزخندی زد و سرشو به پشتی صندلی تکیه داد و چشماشو اروم بست
تا تورفتی همه گفتند از دل برود هر آنکه از دیده برود
و در آن لحظه همه به ناباوری غصه من خندیدند
وکنون آه تو ای رفته سفر که در این کلبه خاموش هنوز یادگار تو بجاست
کاش یک لحظه سرود شب اندوه مرا میخواندی
که چه ها بر من آزرده گذشت و بدانی تو که از دل نرود هر آنکه از دیده برفت
_این چرت و پرتا که اسمش روشه "شــعر" تو چرا توجه میکنی؟
جویا_عشق اگه حقیقی باشه هیچ وقت محو نمیشه
_اگه چی باشه؟
چشماشو باز کردو در حالی که به سمت چپش یعنی رو به خیابون متمایل شد و دوباره حرفشو تکرار کرد
_بوده؟
جویا_یعنی تو فکر میکنی نبوده؟
-نه اینکه بخوام بگم هوس بوده یا بچه بازی نمیدونم حتی شاید این لفظ بچه بازی بیشتر بهش بیاد اما عشقی که کورکورانه بوجود بیاد بی دلیل هم ممکنه از بین بره
جویا_از کجا مطمئنی که کور کورانه بوده؟
_از اونجایی که الان به بن بست خوردی
جویا_هر عشقی که سرانجامش پوچی شد کورکورانه انتخاب شده؟
_90 درصدش اره
جویا_رو چه حسابی انقد مطمئن حرف میزنی؟
تا اومدم جوابشو بدم گوشیش زنگ خورد و بعد از نگاه کردن به شمارش با یه ببخشید از ماشین بیرون رفت
از تو آیینه با چشمام تعقیبش کردم و با چشمایی که حالت خریدارانه داشت بهش زل زدم و تک تک حرکاتش رو زیر نظر گرفتم
با یه دستش گوشی رو گرفته بود و دست دیگش توی جیب شلوارش بود و با نوک تیز کفش مدام به لبه های جوب ضربه های اروم و پی در پی میزد به چشماش که حالت متفکرانه و لبهاش که نمیدونم ظاهرا و یا واقعا داشت میخندید توجه کردم در عین سادگی جذبه خاصی داشت از همون جذبه هایی که یه پلیس باید داشته باشه پشت این چهره جدی یه قلب مهربون لونه کرده بود از همون محبت هایی که یه مرد باید داشته باشه ازفکرم لبمو گاز گرفتم و سرمو انداختم پایین یه لحظه از خودم خجالت کشیدم و برای اینکه یه جورایی خودمو تنبیه کرده باشم یه دونه زدم توی گوشمو با گفتن خاک بر سرت کلمو خاروندم و دندون هامو به هم فشار دادم پوفی کردم و دوباره به آیینه نگاه کردم...!!!نه مثل اینکه من ادم بشو نبودم دوباره اومدم یه چیزی بارخودم کنم که دیدم جویا نیست سرمو برگردوندم که دیدم کنار شیشه سمت خودش ایستاده و داره بم میخنده

************

یه خنده تصنعی تحویلش دادم از همون خنده ایی که وقتی یکی خرابکاری میکنه بی اختیار میزنه
جویا_حالت خوبه؟
_اره خوبم چطور مگه؟
بازم خندید و با گفتن هیچی روی صندلی نشست و گونه سمت راستشو نوازش کرد در حالی که هنوزم اون لبخند مهمون لباش بود دستمو به گونه ای که چک خورده بود کشیدم یه لحظه راست چپم یادم رفت برای همین دستمو به حالتی که مداد توشه گرفتمو یه چیزی نوشتم که فهمیدم گونه سمت راستمو زدم
نکنه دیده که من زدم تو صورت خودم و برا همین داره میخنده اونم گونه راستشو داشت لمس میکرد وای خدا اگه دیده باشه.....حالا میگه عجب دختر ابله ای مارو باش با کی رفتیم 13 به در البته شاید اینم نگه خوب خیلیا نظر منفیی روش دارن مثلا ممکنه بگه مارو باش که داریم رو دیوار کی یادگاری مینویسم اااااااه ه ه ه ه ه الیسار خفه شو چقدر حرف میزنی
سرمو تکون دادم و پوفی کردم با خم کردن انگشتام شروع کردم به تلق تلق کردن کردن
جویا هم با همون لبخند محو ماشینو روشن کرد و گفت:
یعنی اگه روزی نیم ساعت وقتتو به من اختصاص بدی غم و غصه هام یادم میره
لبمو به دندون گرفتم و احساس کردم وقتشه که سرخ و سفید شم
جویا در یه شیرینی فرشوی نگه داشت
جویا_تیز بپر پایین
_چرا؟
جویا_برو شیرینی بخر
_چرا؟
حالا اونو بعدا میگم
_چرا بعدا خوب؟
جویا_زیــــــرا برای اینکه...!!!!
جویا_پوف..از دست شما دخترا
_میری یا برم؟
_نه نه میرم فقط چی بگیرم؟
_یک کیلو تر یک کیلو خامه ای
با اینکه حرصم گرفته بود ولی درو اروم بستم و در حالی که زی لب غر غر میکردم وارد شیرینی فروشی شدم و طبق دستور آقا عمل کردم
دیگه تا خونه نه جویا چیزی گفت و نه من چیزی پرسیدم فقط به موزیک داخل ماشین گوش میکردم که اونم خارجی بود و هیچی ازش سر در نیاوردم بهش نمی اومد از این جور آهنگ ها گوش کنه مثل خیلی چیزای دیگه که بهش نمی اومد اما جزء خصلت های بد و خوبش حساب میشد
خوب که دقت کردم دیدم پیچیدگی این ادم ظوری که ناخواد آگاه باعث میشه قسمتی از ذهنم بهش اختصاص بدم وتوی طول روز حدااقل 3 بار بهش فکر کنم موقع پیاده شدن جعبه شیرنی رو روی صندلی گذاشتم و با گفتن شب بخیر رفتم سکت الونکم
جویا_آخه تو که نه میتونی خود دارباشی و نه حفظ پاهر کنی چرا سرتو میندازی پایین میری؟
مات بهش خیره شدم
جویا_منکه میدونم داری فزولی می میری .....آخ آخ که غرور بد چیزیه
حرصم گرفته بود اومدم جوابشو بدم که چیزی گفت و حرف تو دهنم ماسید
هنوز تو بهت حرفش بودم که صدام زد و منتظر موند تا خودمو بهش برسونم.....کنارش راه می رفتم اما همش حرفش رو برای خودم حلاجی میکردم
"وقتی حرص میخوری خیلی با نمک میشی"
به تقلیداز خودش کفش هام بیرون آوردم و جفتشون کردم و ازش خواستم اون اول بره تو تا بتونم کفش که جفت نبود رو درست کنم راستش به این دسته عقاید خرافی اعتقاد نداشتم ولی از بچگی عزیز عادتمون داده بود که کفش هامون جفت باشه با یاد آوری اسم عزیز آهی که فقط و فقط به دلتنگی معنی میشد کشیدم و رفتم تو
آسیه خانوم یه تسبیح دستش بود که داشت مهره هاشو که هر کدوم یه جا افتاده بودن رو به سختی هل میداد توی نخ بی هیچ حرفی والبته بعد از سلام اونو ازش گرفتم و دونه دونه اونا رو توی نخ فرستادم و جویا هم باقی مهره ها رو کنارم گذاشت کارم که تموم شد اونو از قسمتی که پاره شدم بود گره زدم دادم دستش اونم دستشو برد پشت گردنمو اروم پیشونیمو بوسید کمی خجالت کشیدم و بی اختیار گره روسریمو سفت تر کردم باورم نمیشد از چیز به این کوچیکی شرم کرده باشم نمیدونم شرایط تغییر کرده بود یا این من بودم که داشتم تغییر میکردم
جویا همچنان لبخندشو حفظ کرده بود و باهمون ژست در جعبه شیرینی رو باز کرد و دادش دست من و روبه آسیه خانوم:
جویا_مامان این شیرینی پیدا شدن کار برای آبجی کوچیکمه
بگذریم که ازشنیدن لفظ"آبجی"بی اراده اخمام تو هم رفت ولی نمی دونستم چطوری خوشحالیمو ابراز کنم اگه به خاطر وجود آسیه خانوم و ترس از قیافه جویا نبود می پریدم یه ماچ درست و حسابی ازش می گرفتم اونقدر خوشحال بودم که حتی یادم رفت اصلا این کار چیه کجاست چطوریه که جویا خودش شروع کرد به توضیح دادن که تو یه موسسه هنر باید مربی بشم و کارش پاره وقته و به درسم صدمه نمیزنه یعنی فقط روزای خاصی از هفته باید میرفتم اونم چند تا ساعت نه بیشتر و درقبالش پول خوبی بهم میدادن چون هم بالای شهر بودم و هم من یه جورایی سفارش شده جناب سروان بودم.....
اون شب از ذوق و خوشحالی خوابم نمی برد اونقدر ذوق زده شده بودم که به کل جویا و مسائلش یادم رفت البته خوب خودش هم دست کمی از من نداشت برق شادی رو توی چشماش غمگینش دیدم!!!!!!

*************

فردا صببح قرار بود برم به اون هنر کده و به همین خاطر کمی استرس داشتم اما نگاهم به بوم های اطرافم یه جور قوت قلب بود برام...تا نیمه های شب بیدار بودم و به چیز های جور واجور فکر میکردم و دم دمای صبح دیگه خوابم برد وقتی بیدار شدم که جویا پشت در خودشو خفه کرده بود دویدم دم در و خواستم بازش کنم که یه دفعه یاد اون موقع افتادم که منو صبح با اون وضع ژولیده دید و رفت کنار برای همین از پشت در گفتم الان آماده میشم و پریدم توی اتاق تند تند لباس پوشیدم و سریع یه آبی به سرو صورتم زدم و یه رژ انداختم توی کیفم که هر وقت تونستم بزنم که لااقل از این حالت بی روحی خارج بشه

مرسیی گفتم و از ماشین پیاده شدم و جویا بی هیچ حرفی سفارشی یا حتی یه بچه راهنمایی گازشو گرفت و رفت بی اهمیت بهش داخل شدم و اول از همه دنبال دستشویش گشتم رژ لب مای صورتیمو از کیفم بیرون اوردم و زدم و بعدم یه ذره به انگشتام مالیدم وکشیدم به صورتم خوب نشد ولی بهتر از هیچی بود البته با اون ابرو های پرم منظره ای ایجاد شده بود که قابل وصف نبود اصلا....چند تا نفس عمیق کشیدم که بوی بد دستشویی باعث شد به سرفه بیفتم
ای بمیری که ریلکس کردنتم به ادما نرفته
از سرزنش خودم خندم گرفت چشمکی نثار خودم کردم و رفتم ساختمونش خیلی بزرگ نبود وپیدا کردن دفتر مدیریت خیلی طول نکشید مقنعمو روی موهام مرتب کردم و تقه ای به در زدم و با صدای بفرمایید اروم و با طمانینه تا وسط های اتاق رفتم و بعدا از ایستادن کامل سلام ارومی گفتم
یه آقای لاغر و قد بلند با یه ریش پرفوسوری و موهایی که مشخص بودتازه کوتاه شده و یه کت شلوار شیک و نوک مدادی و کفش هایی که به سیاهی زغال میگفتن زکی!
راستش اصلا انتظار دیدن چنین فردی رو نداشتم همش تصورم ازش این بود که باید صاحب یه موهای ژولیده درست مثل باب راس همون نقاش برنامه لذت نقاشی که جوجه رو موهاش لونه میکنه باشه یا لباس هایی نامرتب یا یه جور تیپ هنری که با بقیه اقشار جامعه یه تفاوت هایی داشته باشه یا اینکه حدااقل الینجا،تو محل کار خودش تمایزش رو با سایر مردم نشون بده
دست از ورانداز یا بهتر بگم فضولی برداشتم
_سلام من دیبا هستم
خواستم بگم که جویا منو معرفی کرده اما سریع شناخت
شفق_بله بله شما باید از آشناهای اقای افشار باشید
لبخندی زدم و با سر حرفشو تایید کردم روی یکی از صندلی ها نشست و با دستش منو به نشستن روی صندلی رو به روی خودش دعوت کرد اونقدر شمرده شمرده و اروم صحبت میکرد که یه جور آرامش خاص به ادم تزریق میکرد
بعد از اینکه تمام شرایط رو گفت و منم با روی گشاده قبول کردم گفتم فقط یه چیز!
_چی؟
شفق_من باید یکی دوتا نمونه کار از شما ببینم که بفهمم شما قادرید تو چه سطحی کار کنید
_اما من الان هیچی همراهم ندارم
شفق_اما من به اقای افشار گفتم که بهتون بگه
نا خود اگاه اخمی روی صورتم نشست
_اما چیزی به من نگفت
شفق_بلاخره شما که از من انتظار نداریدمن ندیده به شما سطحی رو بدم که ممکنه بالاتر یا خدایی ناکرده پایین از مهارتتون باشه
با اینکه از دست جویا عصبی شده بودم ولی اینطور حرف زدنش یه جورایی بهم ارامش خاطر میداد
قرار شد تا عصری چند تا از کارامو ببرم و کاری که قرار بود از امروز شروع کنم و ناچارا موکول کنم به فردا
************

توی کیفمو نگاه کردم همش 15 تومن داشتم کارت عابر هم همرام نبود میخواستم برم آرایشگاه دیگه رسما چنگیز شده بودم بیشتر اوقات مامان صورتمو تمیز میکرد یعنی هر وقت که حسشو داشت یه پاآرایشگر بود
اهی کشیدمو درکیف پولیموکه بسته بودمش دوباره بازکردم و به عکسش نگاهی انداختم چقد دلم براش تنگ شده بود چند باری اومده بود خونه المیرا و زنگ زده بود مه برم ببینمش اما من با غد بازیام هم اونو از دیدن خودم محروم کردم و هم خودمو حسرت به دل گذاشتم به ساعت نگاهی کردم تا ظهر کلی وقت بود بدون اینکه به عاقبتش فکر کنم اولین تاکسی که دیدمو نگه داشتم و بعد از دادن ادرس خونه سابقم خودمو با شنیدن رادیو سرگرم کردم
احساس میکردم چقدر با اینجا بیگانه ام
با این خیابون با این کوچه خونه ها آدماش....حتی اون درخت توتی که هر عید آویزونش بودم
رو به روی در خونه ایستادم هنوز چند تا از یادداشت هایی که ناشیانه رو در نوشته بودم مونده بود
من رفتم کلاس کلید همون جای همیشگی
هر چی به گوشیتون زنگ زدم هیچ کدومتون در دسترس نبودین من با بچه ها دارم میرم بیرون
اهی کشیدمو دستموبردم سمت زنگ نمیدونستم دارم کار درستی میکنم یا نه ولی مگه یه ادم چقدر تحمل داره دلم برای همه تنگ بود حتی بابایی که مسبب تموم تنهاییام بود حتی دلم برای اونم پرکشیده بود.....!!!!!!
زنگو زدم و از جلوش رفتم کنار
_کیه؟
صدامو تغییر دادم
_تشریف بیارید دم در
_شما؟
_شما تشریف بیارید عرض میکنم
رفتم پشت دیوار مامان اود دم در مطمئن بودم این وقت روز بابا نیست یه کمی ایستاد و بعد خواست درو ببنده که پریدم جلوش و گفتن
پخخخ
خیلی ترسید دستشو گذاشت رو سینشو بلند بلند نفس میکشید بعد یهو انگاری که تازه منو دیده باشه جیغی کشیدو و بی هوا بغلم کرد احساس کردم دستمو که از پشت، رودوش مامانم انداختم خیس شده ...به صورتش نگاهی کردم غرق اشک بود چشمای منم نمناک بود فقط نمناک!!!
عین کسایی که بعد از چندین سال وارد خونه قدیمیشون میشن داشتم درو دیوار های خونه رو با چشمام میخوردم هیچی تغییر نکرده بود فقط من دیگه نبودم..!
پله هارو دوتا یکی بالا رفتم وخودمو پرت کردم توی اتاق وپشت در نشستم ...پاهامو توی شکمم جمع کردم و با دست قلاب شدم نگهشون داشتم
بغض داشتم..قد تموم بی اعتناعی ها....قد تموم خار شدن ها...قد تموم پس زدنا...قد تموم بی پناهی ها...
نمیدونم دلتنگیم بهونه بغضم بود یا بغضم بهونه دلتنگی...!!
حسرتِ نگاهم به اجزای اتاقم فریاد میزد....بی صدا گریه میکردم
با کوبیده شدن در با سر آستینم اشکامو پاک کردم و هینی که بینی میکشیدم بالا:
_برو مامان الان میام
اول یه آب به سرو صورتم از همون روشویی طبقه بالا زدم و بعد رفتم
مامان هم کلی حرف تو دلش تلنبار شده بود مدام درو دل میکرد و از تنهایاش میگفت جوری که من دیگه دلم نیومد حرفی بزنم و گله کنم یک ساعتی بیشتر نموندم و برای فرار از چشم تو چشم شدن با بابام برگشتم و عوضش از مامان قول گرفتم که هر وقت بابا نبود یه سری به من بزنه و به قولی از تنهایی درم بیاره
ترافیک سنگینی بود و تا رسیدم خونه دیگه دم دمای ظهر بود وارد کوچه که شدم به ساعتم نگاه کردم یا جویا اومده بود یا میخواست بیاد
کلید انداختم و درو باز کردم که دیدم جویا تو حیاط و داره چند تا بسته از تو ماشینش می بره داخل سرسری سلامی تحویلش دادم و سرمو انداختم پایین که برم
جویا:امروز چطور بود؟
_عالی
_یعنی کارتو شورع کردی؟
_اوهوم همه چیز فوق العاده بود مرسی اقا جویا
به اصطلاح میخواستم حرصو در بیارم لبخندی زد و لبشو تر کرد
جویا:پس برای هنر جوهات میخوای نمونه کار ببری؟
دستامو مشت کردم
لعنتی.....!!!
فقط خواستم بگم فراموش کردم بگم چون صبح هم خیلی دیرم شده بود و نیم ساعت تاخیر رو برام ثبت کردن
_ببخشید که به خاطر من مشکل برات پیش اومد ار روزای دیگه خودم میرم تا دیگه دیر نرسی
سری تکون داد و بی هیچ حرفی راهشو کشید و رفت و منم خیره به قدماش مونده بودم حتی مردونه هم راه میرفت...با ابهت!!محکم..

***************

***********