گل مریم من (آخر)

از زير قران رد شديم وراه افتاديم ديگه چيزي به طلوع افتاب نمانده موقع رفتن نگاهي به پريماه كردم بيشتر نگران او هستم چون كوچكتره واينكه دختره ميترسم اينده اي مثل من در انتظارش باشه ولي اشكان پسره وميتونه گليم خودش رو از اب بيرون بكشه.
به كوه زديم هردو سكوت كرده فقط پيش ميرويم ننه زينب راست ميگفت لباس محليشون البته مردانست وتوش راحتم دست و پام رو نميگيره .
افتاب وسط اسمان بود كمي استراحت كرديم ومقداري غذاي همراهمان رو خورديم ميپرسم:ننه زينب گذشته سختي داشته درسته.
شركو:اره خيلي سخت با همين لباسي كه تنه تو ميرفت همراه شوهرش ميجنگيد دوتا از پسراش هم شهيد شدن وشوهرشم دق كرد و مرد "الان با تنها پسر باقي ماندش با عروسش زندگي ميكنه پسرشم تو شهر كار ميكنه براشون خرجي ميفرسته به عمرم شيرزني مثل او نديدم همچين بهتفنگ دست ميگيره كه وسط هدف رو سوراخ ميكنه .
بازم راه ميافتيم با به شب خوردنمون نميايستيم وشركو با ستاره ها مسير رو ميشناسه از بودن باهاش احساس امنيت ميكنم وترسي به دل راه نميدهم حتي براي يكبارم مستقيم به چشمانم نگاه نميكنه ومدام به زمين خيره ميشه .
نميدونيد وقتي شركو گفت وارد ايران شديم چه حسي داشتم غيرقابل توصيف كمي از خاك رو برداشتم و بوسيدم .خدارو شكر در طي مسير مشكلي برامون پيش نيومد اينم از كارداني شركو سرچشمه ميگرفت انقدر مسير رو خوب ميشناخت كه چشم بسته هم ادامه ميداد.
شب شد كه رسيديم ايندفعه كمي مسير طولاني تر شد براي انيت خودمان ولي ارزش داشت.شب رو استراحت كرديم از اشنايان شركو لباسي گرفتيم من با چادر وشركو با پيرهن استين بند وشلوار راسته خيلي عوض شده مخصوصا با ريشهاي تراشيدش انگار جوان 25سالست تازه چهره اصليش رو ميبينم خيلي با جذبست .ابروهاي صاف ولي پرپشت كه تا كنار شقيقش ادامه داره چشماني كه تنفر ازش پيداست بيني عقابي و لباني شفت شده با فكي منقبض شده كه نشانه جديتش ميباشد.سئار اتوبوس شديم بسوي تهران تو مسير حتي نميتوانم چادرم را يه لحظه كنار بگيرم از دست كمك راننده كه همه خانمها رو زير نظر داشت وقتي براي كمي باد زدن چادرم كنار رفت با اون چشماي تيزش صورتم رو كاويد وشركو كنار گوشم گفت:بهتره گرما رو به نگاهاي اين هرزه ترجيح بدي.
تا خود تهران فقط يك چشمم پيدا بود شركو هم زير لب ب خودش حرف ميزد البته فكركنم به كمك راننده ناسزا ميگفت اخه اينجا جاي درگيري نيست .
به محض رسيدن گفتم:حالا كجا بريم ؟
شركو:من اشنا دارم تو خيالت نباشه.
ماشيني گرفت وراه افتاديم وطرفاي همون جنوب تهران پياده شديم دلم براي حال و هواي اين منطقه تنگ شده هرچي نباشه 16سال از عمرم در اينجا گذراندم.خودش كليد داشت ووارد خانه شديم هيچكس نيست .
ميگويم:من ميرم پي روزنامه هاي ماه هاي قبل .
ميگويد:تو به فكر شام باش من ميرم پيدا ميكنم.
رفت از لحن حرف زدنش خوشم نمياد هميشه امر ميكنه براي شام يه چيزي سرهم كردم اخه وسايل بخصوصي نداشت.نزديك 10شب برگشت با چندتا روزنامه در دستش ميگويد:به زور پيدا كردم وقتي ميبينن نياز داري چندبرابر حساب ميكنن.
روزنامه ها رو زمين پهن كردم ومشغول مطالعه شدم چندروز پشت سرهم تيتر مطالب به شاهرخ اختصاص داشت و اخرين روزنامه خبر تيرباران اورا نوشته كه مربوط به يك هفته پيش است.
از اسمي كه به عنوان شاهد ذكر شده چشمام چهارتا ميشود :
سرهنگ رضا اميري .
واي مگه اين نمرده بود پس اسمش اينجا چكار ميكنه ادامه مطلب را ميخوان :
در پي شهادت سرهنگ اميري كه از رابطه سرهنگ معين الملك با مريم راستين "خرابكار در پي تعقيب وهمچنين شهادت فروغ معين الملك حكم دادگاه محرض شده وبا پيگيريهاي تيمسار اماني از دست داشتن سرهنگ معين الملك در خرابكاريها حكايت داردو در پشت صحنه از گروه حمايت ميكرده ودر برنامه هايشان ترورهاي شخصيتان اول حكومت را در سر داشتن كه با تلاش اماني اين گروه منحل شدوسرهنگ به دليل خيانت و اقدام عليه امنيت ملي به تيرباران محكوم شد كه اين حكم در 01/07/55 اجرا خواهدشد.
بيحال شدم يعني تا 25 روز ديگه حكم اجرا خواهد شد.به مطالب قبل برميگردم ودنبال سرنخي از اين ملعون ميگردم اين خبر براي 25/5/55انتشار داده شده.كه حكايت از زخمي شدن اميري وشهادتش درباره شاهرخه كه كل مطلب اين را ميگفت:كه با فهميدن رابطه سرهنگ ومريم راستين ايشان قصد جان مرا داشتن وبهم تيراندازي كردن وگروه رو از محل موردنظر فراري دادن تا نتوان عليه ايشان مداركي را جمع كرد.................وبنده با تلاشهاي تيمسار اماني از جنايتهاي اين فرد پرده برداشتيم ..............ودر اخر به عنوان پاداش ايشان از سمت افسري به سرهنگي ارتقا پيدا كردن وجانشين سرهنگ معين الملك شدن.
خون خونم رو ميخوره.
خب اميري سرهنگ شد وبه ارزوهاي دوردستش دست پيدا كرد اين شيريني رو به كامش تلخ ميكنم خواهيم ديد ولي يه موضوعي فكرم رو خيلي به خودش مشغول كرده چرا فروغ عليه شاهرخ شهادت داده مگه ادم با شوهرش همچين كاري رو انجام ميده اين وسط بايد يه مسائلي وجود داشته باشه كه من ازش بي اطلاعم ..صداي شركو رشته افكارم رو ميبره :شام نميخوري؟
ميگويم:نه ميل ندارم.
شركو استينهاش رو بالا زد مشغول خوردن شد:با غصه خوردن كاري از پيش نميره بايد قوي باشي تا با مسائل روبرو بشي وقادر به حلشون باشي.
ميگويم:راسيت كي برميگردي؟
شركو بدون نگاهي به من ميگويد:كجا؟
مريم:خب مگه نميخوايي برگردي اينجوري ديدرت ميشه ها؟
شركو:تا كارت تموم نشه برنميگردم .مگر اينكه غيرتم را قي كرده باشم كه يه زن تنها اونم با سابقه سياسي رو تنها بزارم حرفم نباشه .
ميدونست ميخوام شروع كنم دستم رو خوند:براي خودت دردسر درست ميشه اگه من تنها باشم راحتترم اگه هم گير بيافتم خيالم راحته كه تنهام اينجوري عذاب وجدان تو هم سراغم مياد.
شركو درحال تا كردن سفره ميگويد:تو نگران نباش منم كم از اين حكومت نكشيدم پس دخلي به تو نداره.درضمن تو رو كه همه ميشناسن پس به راحتي نميتوني از پس كاراهت بربيايي.
ته دلم خوشحال شدم كه يه مرد كنارمه كه بهش اطمينان هم دارم .صبح زود از خانه زديم بيرون نميدونم بايد از كجا شروع كنم فكري مثل برق از سرم گذشت بايد برم خونه شاهرخ رو درنظر بگيرم حتما فروغ بيرون مياد با تعقيب كردنش خيلي چيزها برام روشن ميشه .
تو اين دو روز هيچكس از خانه بيرون نيامد بخاطر همين موقع شب شركو از ديوار رفت تو وبا سرگوشي كه اب داد متوجه شد خانه خالي است بايد ميفهميدم اينو از درختان خشك شده وهرس نشده خواستم برم داخل دلم براي سلولم تنگ شده ولي شركو نذاشت وشبانه رفتيم به خانه .
ادرس خانه پدري فروغ رو ميدونم يعني از بيبيگل گرفتم تا محض احتياط لازمم ميشد با ماشيني كه شركو از دوستش قرض گرفت راحتتر ميتونيم خانه را ديد بزنيم ومثل چندروز پيش از بس كوچه را به بهانه هاي مختلف بالا وپايين كردم كه پاهام تاول زده بود"اما الان راحتم ودر ماشين نشستيم البته با فاصله تا شك برانگيز نشوييم .شب ماشيني جلوي منزلشان ايستاد دقت كه كردم ديدم خود نامردشه كه از ماشين پياده شد وبه رانندش نميدونم چي گفت وداخل رفت .
خب پس معلومه اينها در ارتباط هستن ونصف شب بيرون امد وكسي هم همراهش هست بله يه خانم كه بوسيدش از تاريكي شب دارن استفاده ميكنن .سرهنگ رو تعقيب كرديم جلوي ويلايي پياده شد كه از ظاهرش حدس مسيزنم خانه خودش باشد خودش كه چه عرض كنم همسرش .
شركو:چيزي فهميدي؟
در حاليكه عميقا به فكر فرو رفتم ودارم به دنبال رابطه بين اين دو ميگردم ميگويم:اميري زن داره وازش مثل سگ ميكشه وفروغم قبلا عاشق سينه چاك اميري بوده والان از پيش اون مياد درحاليكه اون متاهله ولي نميدونم از سرهنگ تاحالا طلاق گرفته يا نه كه فكر نكنم بخاطر بدست اوردن اموالش مطمئنن صبر ميكنه .........نميدونم مغزم قاطي كرده.
در اين سه روز اميري شبها ميامد وميرفت بايد سراز كار اينها دربيارم از بين ادرسهاي كه بيبيگل بهم داده سراغ يكي از خدمه ميروم .
منزلشان حوالي خانه ماست وقتي در رو به روم باز كرد گفت:با كي كار داريد؟
عينكم رو كه نصف صورتم رو پوشونده برميدارم مات موند ميگوم:مهمان نميخوايي؟
با تته پته ميگويد:ب ....بفرمائيد تو.
داخل ميروم بيچاره از شركو ترسيده ومدام نگاهش بين ما در گردشه ميگويم:ببين اعظم جان اومدم چندتا سوال ازت بپرسم وقول ميدم اسمت رو اصلا از ياد ببرم چه برسه به حرفات .ميخوام همه چيزايي رو كه ميدوني بي كم وكاست برام تعريف كني.
اعظم كه رنگش مثل ديوار سفيد شده ميگويد:من ...من ميترسم خانم.
دستم رو روي دستش ميگذارم:نترس بخاطر بچه هام حرف بزن الان تو كشور غريب منتظرمن ومن بايد شاهرخ رو نجات بدم ......ناخواسته اشك تو چشمم امد ودلش نرم شد براي اطمينان قران رو از روي طاقچه برميدارم وبهش قسم ميخورم تا حرفي ازش نزنم.
ميگويد:والا همون روز كه شما فرار كرديد اقا فرستاده بود پيتون تا مسئله اي رو باهاتون در ميان بزاره وقتي ديدن جاتره وبچه نيست واي خانم مثل ديوانه ها اروده ميكشيد وهمه رو مواخذه كرد مخصوصا بيبيگل بيچاره رو حتي چند روز حبسش كرد وقتي فرستاد پيتون در خيابانهاي اطراف وخبري ازتون نشد خودشون هم رفتن وفكر كنيد همون روز عروسي برگزار ميشد واي قيامتي شده بود كه نگو ونپرس سرت رو دردنيارم فروغ خانم با لباس عروس ودب دبه وكبكبه موند بدون داماد وعروسي بهم خورد فروغ خانم همچين از ته دل جيغ ميكشيد كه خانه ميلرزيد .وقتي فردا صبحش امد خانه صداشون همه جا رو برداشته بود وفروغ دليل ميپرسيد واقام جوابش رو نميداد اخر كه ديد خانم دست بردار نيست گفت كه مراسم بهم خورده وديگه او رو نميخواد .فروغ خانم غش كرد ولي اقا توجهي نكرد وحتي عموش امد همون جوابها رو داد فروغ خانم قسم خورد كه انتقامش رو از اقا بگيره .... .
فشارم پايين افتاده با اشاره دستم ميره برام ابقند مياره كمي حالم بهتر ميشه يعني تو اينمدت هم شاهرخ وبيبيگل بهم دروغ گفتن اخه چرا؟؟؟؟؟
ازش ميخوام ادامه بده :تا اينكه اقا گروهتون رو منحل كرد واين افسر اميري گور به گوري نميدونم سروكلش از كجا پيداشد وبا كمك فروغ خانم اون مدارك رو عليهش جمع اوري كردن وتيمسار اماني مهر نهايي رو بهش زد وقراره اقا رو ....
هقهق گريش بلندشد ميگويد:من تو اين چندسال از اقا بدي نديدم نه من همه درسته تند بودن ولي كمك ميكردن .بچه يكي از خدمتكارا مريض بود وما به اقا خبر داديم پول دوا درمان نداره بدون اطلاع اون خدمتكار بهترين دكترارو براش اورد ودرمونش كرد خدايي دست ودلباز بود من الانم دارم با پولايي كه اقا به مناسبتاي مختلف بهم ميداد دارم سر ميكنم .ديگه دست ودلم نمياد جاي ديگه اي كار كنم خانم جون.........
بدون حرف بلند ميشم ميگويم:ممنون اعظم خانم لطف بزرگي در حق منو بچه هام كردي .
اعظم كه با گوشه چادرش اشكاش رو پاك ميكنه ميگويد:خدا نگه دارشون باشه خانم واقا رو نجات بده از دست اين خدابيخبرا.
شركو هم وضعيتم رو درك ميكنه وسوالي نميپرسه انقدر حالم بده كه در عقب دراز كشيدم وهمينجور اشكام روونه اخه چرا "چرا بيبيگل كه انقدر دوستم داره اين كارو كرد هرچند چنددفعه ميخواست چسزي بهم بگه ومنصرف ميشد حالا ميفهمم اون حرفاش كه ميگفت زود قضاوت نكن براي چيه حالا اگه اون حرفا رو بهم ميگفت چي ميشد اخه الان تو اين وضعيت كه هر روز كه ميگذره وبه موعد تيرباران شاهرخ نزديك ميشيم بايد اين حرفا رو بشنوم .
حتي بدون شام خوابيدم از شدت سردرد نميتونستم بخوابم با دارو قوي به خواب رفتم .
ميبينم همه جمع شدن ومنتظر ايستادن جمعيت رو كنار ميزنم وبه جلو راه ميابم هرچند "چندنفر فرصت طلب بشكونم گرفتن ولي به جلو رسيدم ديدم در جايي بزرگ باز شد وشاهرخ همراه چند نفر امد بيرون جاي سالم تو بدنش نمانده وكشون كشون ميارنش بيرون وميبندنش به ميله اي وسربازها با اماده باش شليك كردن نميدونم چقدر ولي در عرض يك دقيقه هم لباسش سوراخ سوراخ وخوني شد از ته دل جيغ ميزنم واز خواب ميپرم .شركو با يه ليوان اب بالاي سرم ايستاده وارامم ميكنه:خواب ديدي نتري خواب بود.
ديگه خوابم نبرد ودر جام مدام غل ميخورم ونقه ميكشم اگه شده بميرم بايد اين اميري وفروغ رو با خودم به درك ببرم .ياد حساسيت همسر اميري افتادم بايد يه جوري ارتباط اينها رو بهش اطلاع بدم .اين سه تا مشغول هم باشن اخه همسر اميري هم از شاهرخ بخاطر زخمي كردن شوهرش شكايت كرده پس بهتره باهم سرگرم باشن تا برم سراغ تيمسار اماني.
صبح با كمك شركو شماره منزلشان رو پيدا كردم وتماس گرفتم به محض برقراري ارتباط خدمتكارشان برداشت:بفرمائيد/
ميگويم:با خانم مهين كار دارم.
ميگويد:بگم كي با ايشون كار داره؟
ميگويم:بفرمائيد فروغ معين الملك.
بعد از لحظاتي برداشت معلومه نفس نفس زده از شنيدن اسم فروغ شوكه شده حتما ميگويد:مهين هستم بفرمائيد.
ميگويم:بنده فقط ميخوام يه خبري رو به اطلاعتون برسونم اقاي اميري با فروغ معين الملك در ارتباط اگه در صحت حرفاي من شك داريد ميتونيد راس ساعت 9شب در منزل فروغ معين الملك منتظر ايشون باشيد......
وسط حرفم ميايد:من به شوهرم اطمينان دارم ولازم نيست ديگه تماس بگيريدكه ميدم پيتون رو بگيرن واز كارتون پشيمون بشيد.
ميگويم:من وظيفه خودم دانستم بهتون اطلاع بدم وخدادحافظ.
ميدونم مياد حرفاش براي اينه كه مزاحمش نشويم وشايدم از اين مزاحمها زياد داشته به هرحال شك ميكنه "خب اميري جان بچرخ تا بچرخيم.
نزديكاي ساعت 9 با فاصله ي بيشتري ايستاديم .ماشيني جلوتر ايستاد ديدم خودشه ولي پشت سوار شده وچراغاي ماشينم خاموش كردن راس ساعت نه ماشين اميري امد وخودش پياده شد وبسوي منزل رفت .همسرش حركتي نكرد وهمونجا موند براي اطمينان واي نميدونيد تو دلم جشن برپاست يه اشي برات پختم كه يه وجب رو ش روغن وايساده.نصفه شب بيرون امد همراه فروغ ودر حال معاشقه شون همسرش از ماشين پياده شد وبطرفشون رفت .دلم داره تاب تاب ميكنه ميخوام ببينم چيكار ميكنه ارام نزديكشون شد وايستاد انها با حضور كسي از هم جدا شدن خشك شدن هرجفتشون رو ديدم .همسرش نگاهشون كرد وبسمت ماشينش رفت اميري مثل سگ دنبالش افتاده وصداش رو ميشنوم:مهين ...مهين برات توضيح ميدم....مهين.
مهين بدون توجه بسمت ماشينش رفت وسوار شد اميري مدام به شيشه ميزنه:بزار برات توضيح بدم بده پايين شيشه رو.
گاز داد ورفت اميري وسط كوچه نشست فروغ اومد ودستش رو روي شونه اش گذاشت وگفت :بهتره اهميت ندي .
اميري با پرخاش دست او را كنار زد وگفت:اهميت ندم دودمان من رو به باد ميده يادت رفته باباش چكارست هان .
فروغ با ناز ميگويد:حالا كاريه كه شده بهتره بريم خونه ما اينجا نميشه كه تا صبح بشيني.
اميري:نه بايد برم براش توضيح بدم .
سوار ماشينش شد بدون توجه به خواهشهاي فروغ رفت.خيالم از اين بابت راحت شد موند تيمسار اماني كه بايد به سراغش برم
خب ادرسش رو دارم فقط بايد ساعات رفتن وبرگشتنش رو بدونم خيالم از بابت اينها راحت شد .زمان به سرعت ميگذره وبه تيرباران شاهرخ نزديك ميشه تنها 10 روز ديگه فرصت باقي مونده ساعت شني داره به اخر ميرسه.
بيچاره شركو هم اسير من شده وبي حرف هرجا بگم ميبرتم بدون سوال خدارو شكر ميكنم كه سرراهم قرارش داد وگرنه نميتونستم با وضعيت پيش اومده كاري از پيش ببرم .از شب ساعت 8 جلوي خانه او كشيك ميدهيم وهنوز خبري ازش نشده نزديك 2شب به منزلش امد .وصبح ساعت 6 از خانه بيرون رفت همين امشب بايد به سراغش بروم چاره اي نيست با حرفايي كه شنيدم بايد نجاتش بدم بخاطر من تو اين دردسر بزرگ افتاد .جام زهر رو سر ميكشم وشب بعد از برگشتنش از حياط پشتي با كمك شركو از ديوار بالا ميروم ودرحياط فرو ميام سگي رو به درخت بستن كه بمحض ديدنم ديوانه شده ويه سره پارس مسكنه با ترس از كنارش رد ميشم اگه زنجيرش پاره بشه تكه پاره ام ميكنه صداي تيمسار مياد كه ميكويد:ساكت باش .ساكت باش پسر اين روزا هر چي كه ميبيني صدات درمياد ارام باش ميخوام بخوابم.
با بسم الله وارد ميشوم تيمسار كنار شومينه خاموش نشسته وداره گرامافون گوش ميده صداي دلكش خانه رو برداشته وچه طنيني داره صداش كه از خود بيخود شدم ولي با اينجال به خودم مسلط شدم با صداي بلند طوري كه بشنود ميگويم:سلام تيمسار.
با بهت بهم نگاه ميكنه اول به دستام تا ببينه اسلحه يا هرچيز ديگه اي همراهم هست يانه ميگويم:هيچي همراهم نيست.
از جاش بلندشد:ميدونستم از لونت ميايي بيرون غزال تيزپا.
با كمال خونسردي البته چاره اي هم ندارم روي مبل كنارش مينشينم :براي شما چه فرقي ميكنه جناب تيمسار كه منو پيدا كنيد.؟
تيمسار :خيلي بكارم مياد شاهرخ ديگه كيش ومات ميشه با شهادت تو.
ميگويم:ولي من براي اين اينجا نيومدم.
تيمسار :اونش مهم نيست حالا كه اومدي كاري رو كه من ازت ميخوام انجام ميدي چون راه ديگه اي نداري با خواست خودت اومدي اينجا ولي با خواست من از اينجا ميري بيرون.
مريم:من اومدم يه سري حقايق رو براتون اشكار كنم.
تيمسار با كنجكاوي بهم خيره شده :اين حقايق چي هست؟
مريم:اين حرفاي من شرط داره؟
تيمسار:تو نميتوني براي من شرط بزاري متوجه هستي عزيزم.
از عزيزم گفتنش چندشم ميشه مخصوصا با چروكاي زير گردنش با اينحال ميگويم:اين مطالب به نفع شما وحكومت افرادي بين شما هستن كه با كسب اطلاع ازخبرهاي مخفي اونها رو بر عليه شما براي شوراندن مردم استفاده ميكنن.
تيمسار:خب شاهرخ رو گرفتيم ديگه شخص ديگه اي هم هست؟
مريم:بله كسي كه الان جايگاه شاهرخ رو اشغال كرده .
تيمسار:منظورت اميري است اون كه براي يه درجه ارتقا براي همه داره دم تكان ميده.
مريم:بله اين دم تكان دادنها براي اينه كه هم از توبره ميخوره هم از اخور من با مدرك حرفم رو به شما اثبات ميكنم.
تيمسار از جاش بلند شد ودرحال قدم زدن ميگويد:اين مدارك كجان؟
مريم:ميگم ولي بايد به شاهرخ كمك كنيد.
تيمسار:اول مدرك "بعد نظرم رو بهت ميگم.
مريم:با اينكه ميدونم ميتونيد به حرفتون عمل نكنيد ميگم....هر انچه رو كه به گروهمون مربوط ميشد براش گفتم با شنيدن مطالب چشماش چهارتا شده وبا دقت بهم گوش ميده در اخر برا اثبات حرفم گفتم:اون باغ كه توش مخفي شديم ارث پدري اوست كه امجا بوديم درضمن من دست نوشته هاش رو زير درخت چال كردم ميتونيد بريد پيداش كنيد تا باورتون بشه چي ميگم.
سريع تلفن رو برداشت :الو حميدي همين الان به ادرسي كه بهت ميدم ميري ...
ميگويم:زير درختي كه روش علامت ضربدر داره البته بايد خيلي دقت كنه تا تشخيصش بده دقيقا روبروي پنجره است خاك رو كه برداره مدارك اونجاست.
حرفاي منو به ان شخص مخابره ميكنه وميگويد:همين الان ميري ونتيجه رو بهم اطلاع ميدي سريع منتظرم.
بعد از قطع تماس ميگويد:اگه حرفات حقيقت داشته باشه يه پدري از پدر "پدر سوختش دربيارم كه اون سرش ناپيدا .ولي با اينحال جرم سرهنگ هم بازم سنگينه كمك به يه زنداني سياسي براي فرار از اجراي قانون به هرجهت نابخشودنيست.
مريم:كمك به كسي كه بيجهت فقط به دليل اينكه حقش ضايع شده به نظرتون نابخشودنيه .شما بهتره دنبال خرابكاران اصلي بگردين كساني كه مواد مخدر وارد ميكنن بدون موانع قانوني وباعث تباه شدن زندگي منو امثال من ميشن جناب تيمسار "نه اينكه به دنبال كساني باشين كه تنها بخاطر بخطر انداختن موقعيت شما به دست قانون سپرده ميشن.اونم قانوني كه از من نوجوان به عنوان قاچاقچي موادمخدر ياد ميكنه وبه پاي چوبه دار ميفرسته..
با لبخند ميگويد:از جسارتت خوشم مياد بي پرده وبدون ترس حرفت رو به من ميزني هركس ديگه اي جاي تو بود الان التماس ميكرد.
مريم:من اهل التماس نيستم هيچوقت به سرهنگ هم التماس نكردم حتي موقع مرگم .با اغوش باز داشتم بسوي چوبه دار ميرفتم ولي ايشون نجاتم دادن وباعث شدن چشمم روي خيلي مسائل باز بشه.
تيمسار:اگه به قبل برگردي بازم فعاليت سياسي ميكني.؟
مريم:گروهي كه هدفش حقيقي باشه نه ارمانهاي تو خالي وپوچ كه از امثال ما بعنوان پله براي صعود خودشون استفاده ميكنن.
ولي راستش اگه برميگشتم ديگه سراغ اينكارها نميرفتم وبه درسم ميچسبيدم والان دانشجو مملكت بودم وبه درد مردم ميرسيدم نه اينكه به اين وضعيت فلاكتبار بياافتم .
برايم نوشيدني ريخت وخودش قدم زد كمي اب خوردم تا دهنم كه خشك شده مرطوب بشه با زنگ تلفن سريع به سمتش رفت:بگو حميدي ؟
.........
پس اونجا بود .همين الان بيارشون اينجا خيلي سريع.
ميگويم:ديد يدحقيقت رو بهتون گفتم.
جوابم را نميدهد عصبيست وبا مشت به كف دستش ميزند به سرعت باد زنگ خانه به صدا درامد وحميدي وارد شد البته من نديدمش مدارك رو جلوي درب به تيمسار داد.امد سر جايش نشست وهمه مطالب رو چك كرد وسري تكان ميدهد .
خب جناب سرهنگ اميري بدجوري رودست خوردي بيچاره دلم به حالت ميسوزه اين پست ومقام همانطور كه به شاهرخ وفادار نبود به تو هم وفا نكرد .تيمسار:پدري ازش دربيارم كه اون سرش ناپيدا.
ميگويم:من بايد چكار كنم عليهش بايد شهادت بدهم.
تيمسار:نه اگه بيايي اول خودت رو ميگيرن وحرفت رو هم باور نخواهند داشت من از بقيه دستگير شدگان سوال ميكنم تا صحت مطالب رو ذكر كنن دال بر اينكه اصلا تو رو نميشناسن وبه دستور انها اسم تو رو نام بردن.
مريم:تكليف شاهرخ چيه اون كه هميشه به اين حكومت وفادار بوده؟
تيمسار:اگه اميري متهم بشه خودبهخود شاهرخ تبرعه ميشه نگران نباش.معلومه دوسش داري.
مريم:نگرانيم دال بر دوست داشتنم نيست نميخوام بيگناه به سرنوشت من دچار بشه وميخوام تلافي كارش رو دربيارم جناب تيمسار.
تيمسار در حاليكه به طبقه بالا اشاره ميكنه ميگويد:ميتوني بري استراحت كني عزيزم.
با ترس بهش نگاه ميكنم يا لبخند ميگويد:بهتره راحت باشي كاريت ندارم تا وقتش برسه.
به محض رسيدن به اتاق درب رو قفل ميكنم وفقط يكبار چراغ رو خاموش روشن ميكنم تا شركو خيالش از بابت من راحت شود صداي تيمسار رو ميشنوم كه داره با تلفن صحبت ميكنه وبه محض طلوع خورشيد از خانه رفت بيرون ومنو تو اتاق زنداني كرد.من به اسير بودن عادت كردم اينم روش.
شب به محض برگشتن گفت:همه دستگير شدگان اعتراف كردن كه تو رو نميشناسن البته اولش تكذيب ميكردن وقتي مشخصات چهرت رو خواستم همه چرت وپرت گفتن ووقتي گفتم همتون رو ميزارم سينه كش ديوار نطقشون باز شد وتائيد كردن اسم تو رو لفظا شنيدن وهمش زير سر شخصي به اسم مسعود بوده كه كشته شده در درگيري واميري جون سالم به در برده .فردا دادگاه داره وهمه چي مشخص ميشه .
همين كه تونستم شاهرخ رو از مرگ نجات بدم خودش كلي ومنم شاكرم از خدا كه زمينه رو فراهم كرد تا خائنين رو به مردم بشناسونم تا گول حرفاي فريبنده انها رو نخورند .امشب تيمسار برنگشت معلومه سرش خيلي شلوغه ومنم راحتترم .خيلي دوست دارم عكس العمل شاهرخ رو وقتي اين خبر رو بهش ميدن بشنوم ايكاش نامري ميشدم وميرفتم زندان وميديدمش واز ميپرسيدم دليل دروغهاش چي بوده چرا گولم زده و اواره كشور غريبم كرد هرچند اگه ميمونديم جان بچه ها هم در خطر ميشد.
خدمتكار تيمسار ميامد غذا رو ميپخت وميرفت فكر كنم از ترسش بود چون حتي خانه رو نظافت نميكرد فهميدم دستور اكيد تيمسار .با اينكه ميلي به غذا نداشتم ميخودم چون احتمال ميدهم منم دستگير بشم رو حرف اينها نميشه حساب كرد وبراي حفظ منافعشون دست به هركاري ميزنن بايد جون داشته باشم زير شكنجه دوام بيارم .دلم براي بچه ها پر ميكشه خيلي وقته ازشون خبري ندارم بيشتر نگران پريماهم ميدونم بيچارشون كرده ولي تا اونجاست اونم پيش شيرزني مثل ننه زينب خيالم راحته ولي كار اين دل دست من نيست وبي اختيار بيتابي ميكنه همونجور كه بهونه ديدن شاهرخ رو داره هرچقدر فكر ميكنم نميدونم با بلاهايي كه سرم اورده چرا بازم ته دلم دوستش دارم شايد چون وقتي گيرش افتادم بچه بودم .با احساسات بچگانه وشايدم بهش عادت كردم نميدونم خودمم سرگردانم خب هرچي نياشه پدر بچه هام كه هست .....
با باز شدن درب از فكر در اومدم تيمسار از چهره اش خستگي پيداست وروزنامه اي در دست دارد ميگويد:همه چي تمام شد.
روزنامه رو جلوم ميندازه سريع برگه ميزنم در صفحه اولدرج شده:
خيانت سرهنگ اميري .
وكل ماجرا رو ذكر كرده واز دفاعيه فروغ از او وسكوت پدر زنش در اين زمينه بدون دفاع از او وشهادت فردي به اسم زهرا...از ديدن اسمش بهتم ميزنه زهراست دوست دوران تحصيلي كسي كه تونست منو نجات بده :
بله اينجانب زهرا... وهمسر مسعود كه در درگيري بين اين گروه وسرهنگ معين الملك درگذشت .مسعود همسرم منو به اجبار در كارهاي خودش شريك ميكرد وكار من كپي برداري از دست نوشته هاي ايشان بودالبيته به زور وهمسرم اين اطلاعات رو از سرهنگ رضا اميري ميگرفت وبين مردم پخش ميكرد و....................... .
واي زهرا زنده است پس شاهرخ ميگفت كه اعدام شده اي خدا لعنتت كنه كه منو اينهمه بازي دادي چه شبايي كه نميتونستم بخوابم وعذاب وجدان داشتم پس زهراي من زنده است وحالا با اينكارش لطف شاهرخ رو جبران كرده ادامه مطلب رو ميخوانم كه نوشته خود زهرا هم دستگير شده تا بازجويي لازم ازش انجام بشه....
خدايا به اندازه بزرگيت شكر كه چقدر بهم لطف داشتي اشك همينجور از چشمام روان تيمسار:حق ميدم سرهنگ ميدزديتت ونگهت ميداشت حالا دركش ميكنم .
از نگاهش كه به سرتاپام خيره حس خوبي بهم دست نميده وادامه ميدهد:الان حكم ازادي سرهنگ دست منه وبراي صادر كردنش شرط دارم.
خيره نگاهش ميكنم تا دادمه بده:وشرط ازاديش اينه كه با من باشي تا اخرعمرت.
سريع از جام بلند ميشوم وبسمت درب ميروم وميگويم:اين ارزو رو به گور ميبري .
وقتي درب رو باز كردم:كافيه پات رو بزاري بيرون تا هم دستگيرت كنن وهم سرهنگ عزيزت رو سوراخ سوراخ كنن حالا ميتوني بري عزيزم.
انگار جريان برق بهم وصل كردن با حضور من هردومون نابود ميشيم البته با خزعولاتي كه اماني سرهم ميكنه .ياد زهرا ميافتم كه زنده است واين از صرقه سر شاهرخه برميگردم:بهم فرصت بده فكر كنم.
براي خودش جامي ميريزه ميگويد:نه وقت نداري همين حالا من وقت ندارم تا سر ادماي بي ارزشي مثل تو هدر بدم .
مريم:اگه بي ارزشم چرا تحويلم نميدي؟
تيسمار:اون مراسمي كه گرفتم يادته با خاموش شدن چراغها بوسيدمت هان يادت هست من هنوز كام دلم رو از تو نگرفتم وميدونم من هرچقدر پير بشم تو هنوز جووني الان بايد نزديك 22 سالت باشه درسته "اگه من تا 100 هم عمر كنم يعني تا 15 ساله ديگه تو هنوزم جووني اون موقع ميشه 37 سالت واين خوبه (از حالت عادي خارج شده )من عاشق زنهاي جوانم وخوشگل كه هر دوتاش رو داري وهمچنين جسارت كه من خيلي دوست دارم عزيزم .
تلو تلو خوران به طرفم مياد ازش فاصله ميگيرم:اول شاهرخ رو ازاد كن بعد هركاري بخوايي برات انجام ميدم .
تيمسار با لحن كشداري ميگويد:نه نه من طاقت ندارم بيا اينجا غزال گريزپا.
به سمت پله ها ميروم وبدو به طبقه بالا ميرم وخدا رو شكر پيره وقواي بدنيش ضعيفه وهمونجا رو پله ها افتاد ونتونست بياد بالا اگه شاهرخ بود نميتونستم جون سالم به در ببرم .بدنم مثل بيد ميلرزه براي شاهرخ وبچه هام بايد تن به خواستش بدم اينجوري شاهرخ ميره سراغ بچه ها و برشون ميگردونه .....نه نه دوراهي سختيه نميتونم تصميم بگيرم اخه شاهرخ به درو از خيلي از رفتارهاش جذاب بود ولي اين پيري مخصوصا با چين وچروكهاي صورتش كه مثل سگاي خارجيست رو نميشه باهاش كنا راومد درضمن من همسر شاهرخ بودم حالا هرچند صيغه اي ولي اين دفعه واقعا حكم معشوقه رو پيدا ميكنم .صبح با صداي تيمسار به خودم ميلرزم وقتي ديدمش خيلي اراسته داره به سركارش ميرود وميگويد:امروز شاهرخ ازاد ميشه البته با كلي تشريفاتي كه براش در نظر گرفتم چون باعث شد غزال گريزپاي من با پاي خودش بياد سراغم .ميدوني تو همون مهموني ازت خوشم اومد ولي شاهرخ قبول نكرد تا بعنوان پرستارم باشي اخه خب اون موقع پرستار او بودي....قهقه اي سر ميدهد وادامه ميدهد:وحالا نوبت منه اون جوونه وميتونه باب دلش رو پيدا كنه ولي من چشمم فقط تو رو گرفته وبدستت هم اوردم بهتره تا برگشتن من اماده باشي با روزنامه ميام تا همه حرفام رو باور كني ميدونم به هيچكس اعتماد نداري.در ضمن بلقيس هست تا كمكت كنه فعلا خداحافظ.
با بردن نام بلقيس زني سيه چرده كه شبيه دربونهاي جهنمه ظاهرشد اينو اورده تا دست از پا خطا نكنم وخودمم خلاص نكنم اوهم شيش دونگ حواسش به منه وچشم ازم برنميداره معلومه از اون به قول مادرم دريرده هاست ونميشه باهاش درافتاد نيمدونم اين گذر زمان رو چطوري براتون توصيف كنم كه هرثانيه اش مثل عمر داره ميگذره انقدر گريه كردم كه ديگه چشمام تار شده ودل بلقيس هم به حالم نميسوزه اولين باره كه نياز به ترحم دارم تا او نجاتم بده وبزاره برم ولي افسوس و صد افسوس كه فايده نداره دلش از سنگه وبا پوزخندي از كنارم رد ميشه ودر اخرم گفت:اين ننه من غريبم بازيا رو بزار كنار بهتره خودتو اماده كني.
در اين يك هفته خبري از تيمسار نشد ولي زنگ زده وگفته كه امروز ميايد انهم با دست پر.
بزور منو روي صندلي نشوند وسرخاب سفيداب بهم زد الحق هم كه دهاتيه وارايشم خيلي تنده يه لباسم بهم داد كه نپوشيدنش ادم راحتتره خيلي بازه حتما سليقه تيمساره .با روون شدن اشكام تمام دور چشمام سياه ميشه واوهم زير لب غر ميزنه اهميتي بهش نميدهم به گريه خودم ادمه ميدهم اين چه سرنوشتيه من دارم اخه چرا بين اينهمه ادم چرا اين بلاها بايد سر من بياد اخه.نه نميزارم دستش بهم بخوره مردك رذل وكثافت من خودمو نميفروشم همون يه بار براي هفت پشتم بسه بخاطر اونها لال موني گرفتم وبچه شاهرخ رو به شكم كشيدم ايندفعه فرق ميكنه نميزارم الوده بشم نميخوام با صداي بلند داد ميزنم:نميخوام نميزارم.
بلقيس ميگويد:چه بخوايي چه نخوايي بايد خودتو اماده كني "ادم هرچقدر پير ميشه حرصش جوون ميشه اينم از اون دسته ادماست يه مدت باهاش كنار بيا بعدش دلش رو ميزني وميندازتت بيرون برو خداروشكر كن عقيمم هست وگرنه اون ضرب المثل قديمي رو شنيدي كه ميگه زن جوون ومرد پير سبد بيارو بچه ببر ميشد حكايت تو" بهتره راه بيايي چاره اي نداري اخه .
شده وكنترل خودم و از دست دادم تيمسار ميگويد:انقدر خوشجال شدي كه داري گريه ميكني.
با پشت دستم اشكام رو ميگيرم وميگويم:بهترين خبر تو زندگيم بوده تو اين چندسال.
تيمسار:براي محرض شدن خيانت اميري وبيگناه بودن شاهرخ بايد در دادگاه بعدي حاضربشي.
هرچند ترسيدم ودست وپام سرد شد با اينحال ميگويم:باشه حرفي ندارم .
تيمسار :ميدوني كه خودتم دستگير ميشي وحكمي كه چندسال قبل بايد اجرا ميشد به اجرا درمياد.
اب دهانم رو قورت ميدهم:بله ميدونم .
تيمسار:خب نميترسي؟
مريم:چه بترسم چه نترسم اين اتفاق ميافته خب سرنوشت من اينطور بوده ومن راضيم فقط نگران بچه هام هستم كه جاشون هم امنه پس ديگه كاري براي انجام دادن ندارم ديگه به اخر دفتر سرنوشتم رسيدم وگريزي نيست.
وقتي فكرش رو هم ميكنم كه ميخواد دستش بهم بخوره باورتون ميشه بدنم كهير زده .اميدوارم خدا نظري بهم بكنه واز دست اين مردك منو نجات بده تنها چيزيه كه ازش ميخوام .
بلقيس با اخم وارد اتاقم شد:همين الان سرهنگ زنگ زد وگفت براي ميهماني ميره باشگاه وشب دير برميگرده بهتره ديگه ابغوره نگيري كه ديگه داري حوصلم رو سر ميبري .
از خوشحالي اشك ميريزم بازم همين فرصت غنيمته .تا نزديكاي صبحم خبري ازش نشد ومنم خوشحال مدام نام خدا رو به زبان ميارم تيمسار شايد كمي منو بهش بدبين كرد ولي هيچوقت نميتونست منو كافر ومنكر وجود خدا كنه همين كارش از صدتا معجزه برام با ارزشتره "خدايا شكرت"
صداي زنگ تلفن باعث شد تا سكوت كنم وگوش بسپارم بلقيس:منزل تيمسار اماني بفرماييد.
................ .
بلقيس:چي؟
..................... .
بلقيس با گريه ميگويد:اخه مگه ميشه همين چندلحظه پيش تماس گرفتن وگفتن ميرن مهماني.
..........
صداي هقهق بلقيس بلند شده وميگويد:واي چي شد اخه تيمسار "خدا باعث و بانيش رو لعنت كنه خدا ذليليتون كنه..
صداي قدمهاي عصبيش رو ميشنوم كه داره از پله ها بالا مياد درو محكم باز كرد واومد سمتم:خيالت راحت شد زنيكه هرزه....ها راحت شدي .
موهام رو دور دستش ميپيچونه :ترورش كردن اشغال ترورش كردن تيمسارو خيالت راحت شد .لياقتت اينه كه دستمالي اشغالاي خيابوني بشي نه تيمسار................ .
ديگه حرفاش رو نميشنوم از خوشحالي بلند بلند ميخندم واين باعث جريحتر شدن او ميشه وبهم حمله ميكنه منم ديگه انرژي مضاعف گرفتم بايد از اينجا خودمو خلاص كنم محكم هولش ميدهم وموهاش رو ميگيرم ودور خودم ميپيچم بلند داد ميزنه وفحش ميده منم قهقه ميزنم .به جون هم ميافتيم روي سينه ام نشسته وگلوم رو فشار ميده دستم رو به اطراف ميكشم گلداني كنار تختخواب هست برش ميدارم وميزنم تو سرش دستاش شل ميشه وميتونم نفس بكشم با اين سنش چه زوري هم داره از چيزي كه ميبينم بلند جيغ ميزنم همه ي صورتش خوني شده وهمينطوري روي زمين افتاده .
از ترسم لباسي از چوب لباسي برميدارم وميپوشم وپا به فرار ميگذارم .كوچه ها خلوته وپرنده پر نميزنه از ترسم فقط ميدوم نميدونم چقدر دور شدم كه ديگه نفسم بند اومد روي پله خانه اي نشستم ونفسي تازه كردم دستام ميلرزه واشكام بي وقفه در حال جاري شدن يعني من ادم كشتم واي خدايا .............. .
با صداي پارس سگي به خودم اومدم بهتره برم الان اگه برن خونه تيمسار ميفهمن زنك هم مرده ودنبال قاتل ميگردن يعني من قاتلم نه خودش داشت منو ميكشت فقط از خودم دفاع كردم وگرنه اون منو ميكشت .چادر كهنه اي رو كه رو چوب لباسي بود رو روي صورتم ميكشم تا چهرم معلوم نشه افتاب زده وباعث دردسر ميشه بايد برم خونه شركو اخه جاي ديگري رو ندارم.
كنار خيابان ميايستم مزاحم زياده واكثرا مست از شانسم تاكسي نگه داشت وسوار شدم راننده:ابجي اين موقع صبح خطر داره اين طرفا اينوري ها چيزي از دين وايمون سرشون نميش

پایان